Haar leven was allesbehalve het modale leven van een parlementariër. Terwijl ze al in haar jonge jeugd wist dat ze als meisje en later als vrouw door het leven wilde gaan, werd dat door haar ouders niet geaccepteerd. Daarom trok ze, als jonge Maori, op 16-jarige leeftijd het huis uit, en nam de naam Georgina aan. In haar inkomen voorzag ze door als sekswerker en drag queen te werken. Uiteindelijk kon ze zich, nog voor haar 30ste, ook een volledige transitie naar vrouw veroorloven.

Hard en bitter leven

Een leven aan de rand van de zelfkant, waarin kameraadschap met andere drag queens en sekswerkers een van de weinige steunpunten was. Ook ontwikkelde ze een bitter soort humor, waarmee ze keiharde kritiek kon uiten op maatschappelijke misstanden en schijnheilig gedrag, maar waarin ze zich ook zelf kon relativeren. Toen ze in 1979 het slachtoffer was geworden van een groepsverkrachting en haar later werd gevraagd waarom ze geen aangifte had gedaan, reageerde ze met de vraag of de politie toentertijd serieus zou zijn ingegaan op de aangifte van een transgender Maori sekswerker. "Dacht je echt?"

Politiek

Met haar scherpe kritiek op discriminatie en uitsluitingsmechanismen en op andere maatschappelijke misstanden was het niet onlogisch dat ze politiek actief werd. In 1995 werd ze als lid van Labor verkozen tot burgemeester van Carterton (Nieuw-Zeeland). Vier jaar later werd ze parlementslid. Bij haar installatie in het parlement grapte ze dat ze verbaas was dat ze na haar transitie tot vrouw, naar haar benoeming tot burgemeester nu werd benoemd als "lid".

In het parlement liet ze zich bepaald niet onberoerd. Een van haar grootste successen was het uit de illegaliteit halen van sekswerk. Met een speech, waarin ze haar collega's aansprak als vermoedelijk de enige die daadwerkelijk ervaring als sekswerker had, wist zij ook enkele leden van de conservatieven te overtuigen van het belang van de legalisering. 

Ziekbed

Na haar terugtreden als parlementariër werd een chronische nierziekte bij haar vastgesteld, die haar steeds verder uitputte. Opmerkelijk was dat zij ook in haar ziekbed haar scherpe humor en zelfspot behield. Op 6 maart, op 65-jarige leeftijd overleed zij in het hospice, omgeven door vrienden. RozeLinks condoleert haar naasten en hoopt dat ze ook na haar dood een inspiratiebron kan blijven voor de strijd tegen discriminatie en buitensluiting.

 

Meer over Georgina Beyer in deze korte necrologie.