Volgens Bell hebben de dokters van de National Health Service haar als een proefdier behandeld en nauwelijks besproken wat alle behandelingen inhielden. Maar in plaats van een proces tegen incorrect medisch handelen werd deze rechtszaak gericht tegen het verstrekken van puberteitsremmers aan transgenders.
Volgens de medici is verstrekken van zulke puberteitsremmers een manier om het definitieve besluit over gendercorrigerende medische ingrepen uit te stellen. Wie stopt met puberteitsremmers, ondervindt de inwerking van de hormonen die het eigen lichaam aanmaakt. Als gevolg daarvan komt een lichamelijke ontwikkeling op gang die past bij het geboortegeslacht - al kan het zijn dat iemand minder lang wordt dan als er geen puberteitsremmers in het spel zouden zijn geweest.
Hooggerechtshof
Volgens het Britse Hooggerechtshof echter is het nemen van puberteitsremmers de eerste fase van gendertransitie. Niet los te zien van de fase van geslachtsbevestigende ingrepen. En de gendertransitie had nooit zo vroeg mogen beginnen, omdat jongeren op die leeftijd de gevolgen niet kunnen overzien.
Bell is blij en voelt zich serieus genomen door het Hof. Zij vindt de uitspraak getuigen van ‘gezond verstand’ en zegt dat het gaat om bescherming van weerloze kinderen. Toch lost de uitspraak haar problemen niet op. Want zij is inmiddels geregistreerd als man, en door de ingrepen aan haar lichaam is ze waarschijnlijk niet meer in staat om ooit kinderen te krijgen of verwekken.
Voor vele Britse transgenders is deze uitspraak van het Hooggerechtshof echter een schrikbeeld: als zij op jonge leeftijd ervan overtuigd zijn dat ze een transitie willen, zullen ze niet alleen artsen, maar nu waarschijnlijk ook nog een rechtbank ervan moeten overtuigen dat dit hun oprecht en duurzaam verlangen is.