Deze vrouw had in 2019 haar naam en haar wettelijke geslachtsvermelding laten wijzigen. Officieel was het jaar daarop geslachtsincongruentie vastgesteld. In 2021 ging ze op kampeervakantie.
Campinghouder
De dag na aankomst en inchecken vroeg de eigenaar van de camping of ze gebruik wilde maken van de wasruimte en wc voor mannen. En twee dagen daarna eiste hij hij dat van haar. Maar, protesteerde ze, ik ben een vrouw, en ze wilde dat aan de hand van haar paspoort bewijzen. De campinghouder was echter onverbiddelijk. Tenslotte verliet de vrouw op aandringen van de campingbaas de camping, maar ze besloot het er niet bij te laten zitten.
Tribunaal
Ze legde de zaak voor het Tribunaal voor Gelijkberechtiging en Ant-Discriminatie, een Noorse versie van het College voor de Rechten van de Mens. Dat oordeelde dat er geen basis was om de vrouw anders te behandelen dan andere vrouwen. Er was wellicht een legitieme aanleiding om de vrouw te vragen andere faciliteiten te gebruiken - want de campinghouder vertelde dat dit naar aanleiding was van klachten van andere campingasten. Maar het wegsturen van de vrouw was niet nodig geweest. Daarom was er dus sprake van discriminatie op grond van geslachtsidentiteit en geslachtsexpressie - twee gronden die ook staan opgenomen in de Noorse Geslachtsgelijkheid en Anti-Discriminatiewet.