Het was een schokkende conclusie van het onderzoek dat barones Louise Casey en haar team hadden uitgevoerd. Want wat aanvankelijk incidenten leken, bleek structureel en institutioneel. Vrouwen die afhankelijk van hun aantrekkelijkheid voor (heteroseksuele) mannelijke leidinggevenden worden tewerkgesteld binnen het korps. Zwarte agenten die niet alleen buitensluiting door collega's ondervonden, maar ook nog eens véél vaker door leidinggevenden worden berispt. LHBTQ politieagenten die gepest worden op het werk, en het gevoel hebben duidelijk ondervertegenwoordigd te zijn binnen de politiekorps.
Seriemoorden
Schrijnend is ook dat de Metropolitan Police (de 'Met') weinig slagvaardig handelde bij het oplossen van de moorden op Anthony Walgate, Gabriel Kovari, Daniel Whitworth en Jack Taylor. Deze moorden werden eerst niet beschouwd als moorden en daarna als losse moordzaken behandeld, terwijl er allerlei suggesties vanuit LHBTQ-kringen waren geuit dat het om seriemoorden ging. Toen de dader eindelijk was gepakt en de Met het eigen optreden nog eens terugkeek, werd geconcludeerd dat het politiefalen waarschijnlijk had bijgedragen aan de dood van de laatste drie slachtoffers.
Niet alles slecht
Dat wil niet zeggen dat de Met gelijk maar moet worden opgedoekt omdat alles slecht is. Ten eerste lopen er agenten rond die helemaal niet discrimineren en diversiteit op de werkvloer waarderen. De Met doet ook mee aan Pride events, al kan dat ook als doekje voor het bloeden worden beschouwd. Het hoofd van de Met, Mark Rowley, accepteert het rapport en de conclusies van Dame Louise Casey en haar team, en zegt dat inmiddels honderden agenten met probleemgedrag zijn opgespoord en wil een nieuwe start maken. Of dat lukt, zal de komende tijd duidelijk worden.