Op 11 oktober was het coming-outdag. De dag waarop we in Nederland vieren dat alle mensen open kunnen zijn over wie ze zijn. Helaas is dat in veel andere landen niet mogelijk. Mensen uit die landen vluchten soms naar Nederland. Zoals Sercan. Zijn familie dreigde hem te vermoorden toen hij uit de kast kwam. Toch wil Nederland hem terugsturen naar Turkije.

Sercanj schreef een tekst, speciaal voor coming outdag. Sercan is het boegbeeld van de petitie #nietgaygenoeg. Een petitie van LGBT Asylum Support voor een eerlijkere procedure voor LHBTI-asielzoekers. Steun de petitie https://nietgaygenoeg.petities.nl/ en help asielzoekers zoals Sercan aan een eerlijke kans op een veilig leven.

Ik ben Sercan en ik ben geboren in Turkije. Ik ben 29 jaar en 29 jaar ben ik gay.

Heb jij een idee hoe het is om al jaren in de kast te zitten? Ik heb wel een idee, want ik ben 27 jaar in de kast gebleven als gay.

En ik kan je vertellen dat het echt ernstig is.

Mijn familie en mijn geboorteland accepteren homoseksualiteit niet. En de Turkse gemeenschap wil geen homomensen in hun buurt. Dat is een groot taboe voor hen. Daarom moest ik altijd in een rol blijven en ik mocht nooit mezelf zijn. Als je jezelf wilt zijn, mag je niet mee leven. Dat betekent dat ik heel veel heb gehuild en ik voelde me altijd eenzaam in de drukte. Dit is een zeer zware lading! Als je gay bent en ook extra gevoelig kan je niet meer in die rol blijven tegen andere mensen. Natuurlijk kon ik het niet meer volhouden want anders kon ik niet meer leven.

Toen ik 27 jaar oud was ben ik uit de kast gekomen, maar dat maakte mijn leven niet gemakkelijker. Maar wat is makkelijk voor homomensen in conservatieve landen? Mijn familie, mijn baas, de meeste vrienden hebben mij niet geaccepteerd. Ze zagen mij als een zieke jongen. Ze dachten dat ik niet mocht leven als gay. Maar ik moest altijd mijn best doen om te leven. Ik maakte mezelf vleugels om te vliegen.

Je moet altijd proberen om andere mensen te begrijpen. Je leeft niet alleen in deze wereld. Er zijn heel veel mooie kleuren, mooie hartjes... Wij moeten alleen goede mensen zijn in het leven.

Sevgiler,

Sercan