Nog steeds moet je voor de simpelste aankoop online aangeven of je meneer of mevrouw bent. Terwijl dat in de levering niks uitmaakt. Sterker nog, het is wettelijk verbóden dat bedrijven op basis daarvan onderscheid maken.
In de afgelopen jaren is veel verbeterd in de wettelijke positie van transgenders. De procedures om in transitie te gaan zijn minder ingewikkeld geworden en het aantal mensen dat in transitie is gegaan, is behoorlijk toegenomen.
De marktwerking heeft de gezondheidszorg geen goed gedaan. Er wordt steeds meer tijd besteed aan protocollen, formulieren, checklist en bureaucreatie. En dat terwijl de patiënt centraal zou moeten staan.
Sporten is – in het algemeen – gezond. Dat geldt ook voor dans. In sportverenigingen en -clubs (breedtesport) komen mensen met verschillende achtergronden, leefstijlen en mogelijkheden samen. Jammer genoeg heerst daar te vaak een homofoob en transfoob klimaat.
Het burgerlijk huwelijk en het geregistreerd partnerschap staan open voor paren van gelijk geslacht. Maar voor prins/ess/en die troonopvolgers kunnen zijn geldt dat het parlement via een toestemmingswet moet instemmen met een huwelijk; anders verliest die persoon de aanspraak op de troon.
Ook internationaal zet RozeLinks zich in voor LHBTQI* -rechten. We werken samen met internationale organisaties zoals de ILGA. Daar zijn we al vanaf de oprichting lid van.
Wie niet als vrijgezel verder door het leven wil, kan een samenlevingscontract laten opmaken, dan wel een geregistreerd partnerschap of een huwelijk aangaan. Maar dat is altijd met één andere persoon.
Bij een bijeenkomst van de Europese Groenen in Brussel werd niet alleen gepraat over de situatie in Polen: een aantal afgevaardigden wilde ook hun solidariteit tonen.
Reageren is niet hetzelfde als regeren. Het kabinet heeft geen langetermijnvisie en lijkt vooral modieus in te spelen op trends. Dat is een van de conclusies van Rob Tielman, die als scheidend hoogleraar Homostudies terugkeek op het homo-en lesbisch emancipatiebeleid van de regering.
Vanuit RozeLinks schreef Michiel Odijk als voorzitter een brief naar de Litouwse autoriteiten. Hij uitte zijn bezorgdheid over de strafbaarstelling van homoseksualiteit, en de mensen die hiervoor waren opgepakt. En kijk: ze schrijven terug.