Vergaderen met zo'n driehonderd mensen is zelden inspirerend. Zo'n grote groep vraagt een strakke vergaderdiscipline, en de vergadering wordt vaak overheerst door de mensen die het best thuis zijn in het vergaderspel. Routine-vergaderaars hebben een flinke voorsprong op nieuwelingen. Als bovendien de voertaal Engels is, en dat voor zeker de helft van de deelneem/st/ers niet hun moedertaal is, dan lijkt zo'n vergadering wel gedoemd om te mislukken. De twaalfde ILGA-wereldkonferentie, in Stockholm, was zo'n vergadering, en heeft het toch gepresteerd om een sukses te worden.
Even voordat de Roze-Links-delegatie naar Mexico vertrok, werd duidelijk dat de daar geplande ILGA-wereldconferentie in Gua-dalajara niet door kon gaan. Te gevaarlijk....
In een ijzige kou werd, dit keer in de Letse hoofdstad Rīga, de 17e Europese conferentie gehouden van de ILGA, de International Lesbian and Gay Association. Zo'n 60 participanten uit - helaas - voornamelijk West-Europese landen discussieerden gedurende vijf dagen over het wel en wee van de hedendaagse homo-emancipatie en de verdere ontwikkeling van de ILGA.
De Europese tak van de International Lesbian and Gay Association – die zich mede door de inzet van RozeLinks overigens nu ook inzet voor bi- en transbelangen – kiest als vergaderplek altijd een stad waar de plaatselijke groep een deel van de voorbereiding kan doen, maar niet altijd een stad waar dat het makkelijk is. Rieke Spierings en Chantal v.d. Berg reisden namens RozeLinks af naar de conferentie in Vilnius (Litouwen).