In een aantal landen is het een bloedige episode in het leven van jongetjes: het lossnijden van de voorhuid. Arabische en Afrikaanse landen kennen dit gebruik vaak in een religieuze context (joods of islamitisch), in de Verenigde Staten vinden mannenbesnijdenissen meestal plaats vanuit een soort gemedicaliseerd reinheidsprincipe.
Grote verontwaardiging bij RozeLinks over het zogeheten ambtsbericht dat Buiten-landse Zaken heeft uitgebracht over Iran. Het zou als basis moeten dienen voor asielbeoordelingen. “Als je maar geen homoseks bedrijft en niemand iets vertelt over je verlangens is alles prima” is versimpeld de teneur.
In Uganda is homoseksualiteit bij wet verboden. HIV en aids, overigens vooral heteroseksueel verspreid, grijpen om zich heen terwijl er weinig aan opvang of preventie gebeurt. De meeste kerken verkondigen een afkeuring van condooms.
In Europa is het juridisch duidelijk: discriminatie van transgenders is verboden. Dat heeft het Europese Hof voor de Mensenrechten bepaald op grond van artikel van het Europees Mensenrechtenverdrag. Maar in de Verenigde Staten van Amerika is het niet zo klip en klaar. Gerechtshoven en staten zijn het niet eens of discriminatie van transgenders valt onder het verbod op discriminatie wegens sekse, een onderdeel van de Burgerrechtenwet van 1964. En nu heeft een federaal gerechtshof in Pennsylvania de Wet gehandicapten gebruikt in een vonnis van een transgender tegen een werkgever.
Er zijn plekken waar mannen komen om andere mannen te ontmoeten en onbetaalde seks te hebben. Plekken in de openbare ruimte, maar met een zekere afgelegenheid. Een park, een groenstrook, een stuk strand, een verwaarloosd stuk land. Dat is geen moderne uitvinding, dat gebeurt al eeuwen.
In het afgelopen decennium heeft de Nederlandse regering fiks gesneden in voorzieningen voor ouderen. Dat treft álle ouderen, maar het treft ook diegenen die qua seksuele oriëntatie, genderidentiteit of gender-expressie afwijken van het standaardbeeld. Door het beleid komen alleen mensen die niet meer zelfstandig kúnnen wonen – ‘zelfstandig’ met thuishulp dan – in verpleeghuizen. Bij de thuiszorgorganisaties blijken niet alle medewerkers even LHBTQI*-vriendelijk te zijn. En dit terwijl met de invoering van een soort marktmechanisme in de thuiszorg werd verkondigd dat de kwaliteit zou verbeteren.
Samenwerking maakt sterker, zou je denken. Maar dat is kennelijk niet de overweging van de nieuwe Vlaamse regering. Wíl die misschien wel een zwakkere waakhond tegen discriminatie?
Binnenkort staat hier informatie over Dirk.